Co prawda dzień się jeszcze nie skończył, ale myślę, że nic się nie zmieni.
Trzymałam się PSD, dzisiaj limit wynosił 1000 kcal i sie w nim zamknęłam, oczywiście szacunkowo, bo cześć rzeczy była z tzw "gotowca". Chwilami doskwierał mi głód, ale przyzwyczaję się do niego. Nastąpiła niekontrolowana zmiana planów śniadaniowych - koleżanka kupowała mi kanapkę, nie było soczewicy ani hummusu, więc wzięła camembert. Zjadłam niecałą i prawdopodobnie zawyżam kalorie, ale wolę w tą stronę.
BILANS:
Kanapka z camembertem i warzywami - 400 kcal
Ryż z warzywami - 200 kcal
Cukierek - 50 kcal (nie wytrzymałam)
Bułka z pastą z soczewicy i pomidorem - 220 kcal
Kawa z mlekiem ryżowym i łyżeczką syropu - 70 kcal
RAZEM: 940/1000 kcal
Kolacji jeszcze nie jadłam, ale wiem, że zjem dokładnie to, co napisałam. Ogolnie jestem dosyć zadowolona, zaliczyłam dzień, no i było serio całkiem zdrowo, z mnóstwem warzyw. Mam trochę wyrzuty za ten camembert, ale nie jest to do końca moja wina, no i to był ostatni raz.
Jutro raczej nie będzie notki, bo w środę mam kolokwium ;/
Trzymajcie się ;*
poniedziałek, 18 kwietnia 2016
niedziela, 17 kwietnia 2016
Jak spieprzyć - poradnik wg Aggie
Nawpierdalac się jak świnia. Krótkie pytanie, krótka odpowiedź.
Babcia przyjechała z ciastem. Tak wiem, marne usprawiedliwienie, ale to było TO ciasto, to jedyne i ulubione. I kaloryczne. Az mnie brzuch boli do tej pory, oczywiście nic wiecej nie zjadłam.
Jutro wielki dzień, zaczynam dietę. Waham sie miedzy HSGD (z wliczaniem owocow i warzyw, dla mnie niewliczanie to oszukiwanie samego siebie) a Purple Skinny Diet (tu juz zakładane jest wliczanie). Chyba zdecyduje sie na tą druga, bo chce schodzić z kalorii, a nie trzyma sie na tym samym poziomie. No ale zobaczymy jeszcze, jutro zdecyduje. Na jutro limit bedzie wiec wynosił 1000 albo 900 kcal, w zależności na co sie zdecyduje.
Czy któraś z Was stosowała PSD? Bo o ile HSGD jest mi dobrze znana, tak o PSD nie słyszałam chyba nigdy. Wstawiałbym zdjecie, ale nie umiem z telefonu (moze ktos wie jak to zrobic na iOS? Bo ja niestety jestem atechniczna totalnie xD).
To chyba tyle. Jutro do 18 na uczelni, mam mniej wiecej zaplanowane co zjem. Kanapkę z soczewica rano (zeby nie byc głodna, chociaz ma pewnie ze 300 kcal, potem sprawdze ile dokładnie), małego banana (średni ma ok. 100 kcal, ten moj ok 70), na obiad ryż z warzywami (obstawiam jakies 200) i potem do 1000 zobaczę czym dobije, byle nie słodyczami. Ale w domu ich nie mam, a nie nosze ze sobą drobnych, wiec automaty mi nie grozą. Co najwyzej bułki słodkie koło uczelni, ale jesli nie bede patrzec w strone budki to na luzie dam rade.
Kurczę, rozpisałam sie. Lecę sie uczyc, trzymajcie się ;*
No to zaczynamy
No i próbuje, chociaż trochę już zapomniałam, jak to się robi.
Wczoraj było zaskakująco dobrze jak na pierwszy poważny dzień, zamknęłam się spokojnie w 1000 kcal.
Dzisiaj pewnie będzie gorzej, bo przyjeżdża babcia.
Jutro wracam od rodziców, przez cały tydzień będę jadła obiady poza domem. Mam nadzieję, że moi znajomi nie zauważą mniejszych porcji składających się głownie z warzyw. Bo mam plan - na uczelni mamy bardzo fajny bar samoobsługowy, więc będę jadła kasze lub ryż z warzywami i ewentualnie sosem vinegret - wiem, że ma sporo kcal, ale będę go brała w minimalnych ilościach, żeby mi smakowało. Przynajmniej przez pierwszy tydzień, potem jest już wszystko jedno. Najtrudniej będzie powstrzymać się od ziemniaków - mają tam przepyszne ziemniaczki w każdej formie - frytki, pieczone ziemniaki, kulki ziemniaczane... No ale cos za cos, niestety.
Na razie nie podaję wagi, bo jest mi po prostu wstyd tego, jak się zapuściłam. Jak osiągnę coś, czego nie będę się wstydzić, na pewno dam znac.
No i tak na koniec chciałam Wam podziękować. Nie spodziewałam sie takiego odzewu pod ostatnim postem. Po tym, jak odeszłam, myslalam, że będę musiała sie sporo nagimnastykować, a tu miła niespodzianka ❤️ No i w piątek stuknęło mi 5000 wyświetleń na blogu, więc jeszcze taka okrągła liczba ☺️
To tyle, trzymajcie się ;*
Wczoraj było zaskakująco dobrze jak na pierwszy poważny dzień, zamknęłam się spokojnie w 1000 kcal.
Dzisiaj pewnie będzie gorzej, bo przyjeżdża babcia.
Jutro wracam od rodziców, przez cały tydzień będę jadła obiady poza domem. Mam nadzieję, że moi znajomi nie zauważą mniejszych porcji składających się głownie z warzyw. Bo mam plan - na uczelni mamy bardzo fajny bar samoobsługowy, więc będę jadła kasze lub ryż z warzywami i ewentualnie sosem vinegret - wiem, że ma sporo kcal, ale będę go brała w minimalnych ilościach, żeby mi smakowało. Przynajmniej przez pierwszy tydzień, potem jest już wszystko jedno. Najtrudniej będzie powstrzymać się od ziemniaków - mają tam przepyszne ziemniaczki w każdej formie - frytki, pieczone ziemniaki, kulki ziemniaczane... No ale cos za cos, niestety.
Na razie nie podaję wagi, bo jest mi po prostu wstyd tego, jak się zapuściłam. Jak osiągnę coś, czego nie będę się wstydzić, na pewno dam znac.
No i tak na koniec chciałam Wam podziękować. Nie spodziewałam sie takiego odzewu pod ostatnim postem. Po tym, jak odeszłam, myslalam, że będę musiała sie sporo nagimnastykować, a tu miła niespodzianka ❤️ No i w piątek stuknęło mi 5000 wyświetleń na blogu, więc jeszcze taka okrągła liczba ☺️
To tyle, trzymajcie się ;*
piątek, 15 kwietnia 2016
Nie chciałam
Ale wracam, tak troszeczkę. Nie tak jak kiedys, bo tak juz nie dam rady.
Prawie wszystkie moje Motylki odleciały, w większości bez słowa, niestety. Więc jeśli znacie jakies nowe blogi to dajcie znać.
A ja? Dzisiaj trochę się pilnowałem, ale na poważnie zacznę od poniedziałku, bo na weekend wracam do domu.
Nie chcę w to wpadać znowu, tym razem mój cel jest jasny: 47 kg. Wiem, że mogę, kiedyś już tyle było. Jeśli będę schodzić bardziej - zacznijcie na mnie krzyczeć, nie chwalcie mnie, bo nie tego chcę.
No to... Trzymajcie się Kruszynki ;*
Prawie wszystkie moje Motylki odleciały, w większości bez słowa, niestety. Więc jeśli znacie jakies nowe blogi to dajcie znać.
A ja? Dzisiaj trochę się pilnowałem, ale na poważnie zacznę od poniedziałku, bo na weekend wracam do domu.
Nie chcę w to wpadać znowu, tym razem mój cel jest jasny: 47 kg. Wiem, że mogę, kiedyś już tyle było. Jeśli będę schodzić bardziej - zacznijcie na mnie krzyczeć, nie chwalcie mnie, bo nie tego chcę.
No to... Trzymajcie się Kruszynki ;*
środa, 13 kwietnia 2016
Czyżby?
Wiedziałam, że napisanie tu to zły pomysł.
Wszystko wróciło. Wszystkie wspomnienia, sukcesy, porażki, Wasze ciepłe słowa.
Ale że wróciło wszystko, to poczucie winy też. Poczucie winy za pełny żołądek.
Czuję potrzebę wygadania się, najwyżej nie pójdę spać. I tak przyjaźnię się z kawą.
W skrócie o tym, co się działo przez ten rok:
-od lutego 2015 zostałam wegetarianką. Nie tykam ani mięsa, ani ryb, ani produktów, które bezpośrednio zabijają zwierzęta, a więc żelatyny, niektórych soków (mmm, mączka kostna, mniam) i co mi tam się jeszcze rzuci w oczy. Odpadają też produkty skórzane/zamszowe, więc z bólem serca odsunęłam na bok marzenie o Superstarach czy Timberlandach.
-dostałam się na wymarzone studia. Studenckie życie nie pomaga mi w schudnięciu, wręcz przeciwnie. No ale postaram się to zmienić, w końcu na uczelni są też zdrowe opcje.
-nabawiłam się pewnego rodzaju zaburzeń lękowych, i w sumie o tym chciałam się wygadać.
Nie byłam u lekarza, bo boję się, że to mi może przekreślić drogę do zawodu jaki wybrałam. Ale to się staje coraz gorsze.
Zaczyna się niewinnie - nie mogę czegoś znaleźć, jest mi niewygodnie albo za gorąco, bolą mnie oczy od soczewek. Każdy powód jest "dobry".
Najpierw robi mi się duszno, zaczynam ciężej oddychać, czuję jakby coś mi przygniatało klatkę piersiową. Potem czuję, jak jedzenie podchodzi mi do gardła, robi mi się niedobrze. Same napinają mi się mięśnie. Towarzyszy temu okropny stan emocjonalny - denerwuję się, boję nie wiem czego, mam ochotę płakać, krzyczeć.
Często trwa to 2-3 minuty, potem zaczynam się uspokajać emocjonalnie. Fizycznie zwykle się przeciąga, dalej jest mi ciężko oddychać, no i lekki stres pozostaje, zwykle przez jakies 10-15 minut.
Najdłuższy taki atak trwał ponad pół godziny, po tym jak oblałam kolokwium. Wszystkie objawy, łącznie z płaczem i wręcz paraliżem całego ciała. To był pierwszy atak, pod koniec lutego.
Od tego czasu przychodzą minimum raz w tygodniu, raz są lżejsze, raz cięższe. Kiedy był ostatni? Trwa w momencie kiedy piszę tego posta - a wywołany był przez to, że... w sumie nawet nie wiem przez co. I to jest najgorsze - nie znam przyczyny, nie mogę zapobiec, jestem w dupie.
Wiem, że powinnam iść do lekarza. Wiem. Ale się boję. Na samą myśl przyspiesza mi oddech, co generalnie nie pomaga.
Chyba będę musiała się z tym pobujać.
Kurde, zdałam relację. Czyli... wracam? No nie wiem, nie jestem przekonana. Obiecałam, że jak się zdecyduję na powrót to napiszę na Waszych blogach. Ale chyba jeszcze nie zdecydowałam, no nie wiem.
Kurczę.
Trzymajcie się, Wasza (taka sama od wczoraj) Aggie.
Wszystko wróciło. Wszystkie wspomnienia, sukcesy, porażki, Wasze ciepłe słowa.
Ale że wróciło wszystko, to poczucie winy też. Poczucie winy za pełny żołądek.
Czuję potrzebę wygadania się, najwyżej nie pójdę spać. I tak przyjaźnię się z kawą.
W skrócie o tym, co się działo przez ten rok:
-od lutego 2015 zostałam wegetarianką. Nie tykam ani mięsa, ani ryb, ani produktów, które bezpośrednio zabijają zwierzęta, a więc żelatyny, niektórych soków (mmm, mączka kostna, mniam) i co mi tam się jeszcze rzuci w oczy. Odpadają też produkty skórzane/zamszowe, więc z bólem serca odsunęłam na bok marzenie o Superstarach czy Timberlandach.
-dostałam się na wymarzone studia. Studenckie życie nie pomaga mi w schudnięciu, wręcz przeciwnie. No ale postaram się to zmienić, w końcu na uczelni są też zdrowe opcje.
-nabawiłam się pewnego rodzaju zaburzeń lękowych, i w sumie o tym chciałam się wygadać.
Nie byłam u lekarza, bo boję się, że to mi może przekreślić drogę do zawodu jaki wybrałam. Ale to się staje coraz gorsze.
Zaczyna się niewinnie - nie mogę czegoś znaleźć, jest mi niewygodnie albo za gorąco, bolą mnie oczy od soczewek. Każdy powód jest "dobry".
Najpierw robi mi się duszno, zaczynam ciężej oddychać, czuję jakby coś mi przygniatało klatkę piersiową. Potem czuję, jak jedzenie podchodzi mi do gardła, robi mi się niedobrze. Same napinają mi się mięśnie. Towarzyszy temu okropny stan emocjonalny - denerwuję się, boję nie wiem czego, mam ochotę płakać, krzyczeć.
Często trwa to 2-3 minuty, potem zaczynam się uspokajać emocjonalnie. Fizycznie zwykle się przeciąga, dalej jest mi ciężko oddychać, no i lekki stres pozostaje, zwykle przez jakies 10-15 minut.
Najdłuższy taki atak trwał ponad pół godziny, po tym jak oblałam kolokwium. Wszystkie objawy, łącznie z płaczem i wręcz paraliżem całego ciała. To był pierwszy atak, pod koniec lutego.
Od tego czasu przychodzą minimum raz w tygodniu, raz są lżejsze, raz cięższe. Kiedy był ostatni? Trwa w momencie kiedy piszę tego posta - a wywołany był przez to, że... w sumie nawet nie wiem przez co. I to jest najgorsze - nie znam przyczyny, nie mogę zapobiec, jestem w dupie.
Wiem, że powinnam iść do lekarza. Wiem. Ale się boję. Na samą myśl przyspiesza mi oddech, co generalnie nie pomaga.
Chyba będę musiała się z tym pobujać.
Kurde, zdałam relację. Czyli... wracam? No nie wiem, nie jestem przekonana. Obiecałam, że jak się zdecyduję na powrót to napiszę na Waszych blogach. Ale chyba jeszcze nie zdecydowałam, no nie wiem.
Kurczę.
Trzymajcie się, Wasza (taka sama od wczoraj) Aggie.
poniedziałek, 11 kwietnia 2016
Ponad rok...
Cześć.
Żyję.
Nawet całkiem nieźle, ale... Tęsknię.
Tęsknię za panowaniem nad sobą, za samokontrolą. Za podobaniem się, albo przynajmniej względnym podobaniem samej sobie. Bo przytyłam, i to całkiem sporo.
Nie chcę wracać. I chcę. Nic już nie wiem. Tyle się zmieniło przez ponad rok jak mnie tu nie było, pewnie większości z Was już tu nie ma, przestałyscie mnie obserwować. Ale czułam potrzebę napisania, więc piszę.
Mam straszny mętlik w głowie, studia raczej nie pomagają w zebraniu myśli, bo nie ma na to czasu. Napisanie tego posta pewnie też przypłacę snem, ale cóż... Może warto, a może nie.
Totalny chaos w tych wypocinach, trochę jak w moim życiu i w lodówce. Ale pewnie i tak nikt tego nie przeczyta, więc czym ja się przejmuję.
Gdyby ktoś jednak czytał...
Buziaki, (coraz większa) Aggie.
poniedziałek, 9 lutego 2015
Nie wracam
Nie wracam.
Chciałam Wam tylko dać znać, że wszystko u mnie ok. I zachęcić do obejrzenia tego filmiku.
Jakość jest tragiczna, no i jest po angielsku, ale wydaje mi się, że jest bardzo prosty w odbiorze, nawet, jeśli się nie zna angielskiego.
Wiem, że to nic odkrywczego, ale jest bardzo mocny i chcę, żebyście go obejrzały.
Trzymajcie się :*
https://www.youtube.com/watch?v=LgWa44BpZd4
Chciałam Wam tylko dać znać, że wszystko u mnie ok. I zachęcić do obejrzenia tego filmiku.
Jakość jest tragiczna, no i jest po angielsku, ale wydaje mi się, że jest bardzo prosty w odbiorze, nawet, jeśli się nie zna angielskiego.
Wiem, że to nic odkrywczego, ale jest bardzo mocny i chcę, żebyście go obejrzały.
Trzymajcie się :*
https://www.youtube.com/watch?v=LgWa44BpZd4
Subskrybuj:
Posty (Atom)